سید مهدی شجاعی اگر بپذیریم که اصلی ترین کار در عالم، شناخت امام زمان و تنظیم رابطه با حضرت ایشان است; می توانیم نسبت جوان امروز را با این معرفت و رابطه بسنجیم و آن را با جوان دیروز در ترازوی مقایسه قرار دهیم . به اعتقاد من کار جوان امروز بسیار دشوارتر از جوان دیروز و نسلهای گذشته است . امروز به همان نسبتی که ابراز شناخت و معرفت افزون تر شده و دستیابی به کتب و منابع معرفتی سهل تر گشته است، عوامل غفلت آفرین نیز فزونی گرفته است . جوان دیروز، اگر از شش جهت می بایست مراقب خود باشد، جوان امروز باید راه نفوذ را از شصت جهت بر شیاطین متکثر بیرونی ببندد و در آن واحد در شصت جبهه بجنگد تا بتواند هویت و شخصیت و معنویت خود را حفظ کند . و طبیعی است که پیروزی در این جنگ سخت و نابرابر بسیار ارزشمندتر و شیرین تر است از پیروزی در جنگهای پیشین و پیشینیان . و گوارا باد این پیروزی بر جوان امروزی . علی اکبر کسائیان بر این باورم که حضرت «جانان » ، جوهر «جان » جوانان این زمان و دیروزیان و جوانان همه زمانها را با لطف و احسانی یکسان آفریده است . هر جوانی، در هر زمانه ای، به اقتضای دوران رشد و بالندگی اش، جلد و جسور و جست وجوگر و جهنده لطیف و حساس، ترد و شکننده، مهرورز، مهرجو، خرم و خندان، پویا و مستعد، آماده و امیدوار، نوجو و تحول خواه و هوشیار است . روشن است که دوره «جوانی » پس از گذشتن از دوره بحرانی و بسیار حساس بلوغ جسمی «نوجوانی » است . و نوجوانی، ریشه در کودکی دارد و هر «کودک » دوران طفولیت و نوزادی را سپری کرده و هر «نوزاد» ، 9 ماه و 9 روز، دوره جنینی را طی کرده است . و هر «جنین » - صرف نظر از کروموزومهای موروثی والدین - از جنب و جوش و حرکت و لقمه و لالایی و سرود و سرور «مادر» و مهر و کین و شادی و غضب، امید و یاس بسی تاثیر پذیرفته و فطرت خدادادی، وی را به سمت و سوی نیکی یا بدی متمایل ساخته است . شفاف تر بگویم; تربیت زمینه و ضمیر «جنین » ها و ... «جوان » ها، نه از مدرسه و خانواده و جامعه و دوران جنینی و هنگامه تولد - بل از سالها و قرنها پیش آغاز شده است . از میلاد آدم و حوا و لحظه اراده حضرت حکیم، جل و علاء، در جهت خلقت آدمها! ... این بدیهیات را یادآوری کردم که یادمان باشد، عجولانه، جوانان امروز را متهم به انواع کژیها نکنیم . هر چه هستند، حاصل تربیت مستقیم و غیر مستقیم و مرئی و نامرئی ما بزرگترها و پیرها و پخته هایند . رگ و ریشه های بسیار مؤثر ارثی و محیط تربیتی دوره های نقش پذیر قبل از جوانی را همیشه در نظر داشته باشیم و بدانیم که یک جوان، یک روزه یا یک ساله، خلق الساعه، «جوان » نمی شود و بی مقدمه پا به این دوره زیبای زندگی نمی گذارد . معمولا، اگر هر جوانی، در هر زمانه ای، در جرگه «خوبان » وارد شود; رنگ و بوی نیکان به خود می گیرد . و چنانچه با گروه گمراهان حشر و نشر کند و هیچ جرقه نوری در راهش ندرخشد و بر صفحه صاف فطرتش زنگار سیاه بنشیند; بی شک، به خلق و خوی گم کرده راهان در می آید! با این حال، خیال نکنید که «جوان » فقط محصول بی چون وچرای محیط اجتماعی اش است و خودش در رسیدن به سعادت یا شقاوت، نقش و اراده ای ندارد هرگز چنین نیست! اختیار و اراده نهایی انجام هر کاری بر عهده خود اوست . اگر تقوا و ایمان قوی، دلیل و راهنما و همراه جوان باشد، چه بسا که در جرگه اجباری بدان نیز، به بیراهه نرود و رنگ ناپاکان به خود نگیرد . واقعیت این است که درصد بالایی از خلق و خوی جوانان هر جامعه، متاثر از رفتار و کردار و گفتار بزرگسالان آن جامعه است . بسیاری از جوانان قبل از انقلاب اسلامی در سالهای 40 تا 56 به خاطر جو غالب جامعه، مثل بزرگترها، کم کم غربزده و تابع مد و مدلهای غربی شدند و هرهری مذهب، مجذوب زرق و برق ظاهر تمدن فرنگی، کم اعتنا به فرهنگ ملی و ارزشهای دینی و ابن الوقت و کم صداقت و مادی و لذت جو و شهرت طلب بار آمدند . با این توضیح که شاید نیمی از همین جوانان شهرنشین و اکثر جوانان روستایی، در همان روزگار نیز، گرایش گرانقدری به سنتهای ملی و دینی داشتند و هویت ایرانی و اعتقادات اسلامی نسبتا محکمی رفتار و کردارشان را هدایت می کرد . اما رژیم پهلوی به پیروی از اربابان خارجی خود سعی در مسخ جامعه و بی هویت و کم غیرت کردن جوانان داشت و در افراد سست ایمان و قشر مرفه بی درد شیفتگی و برتری همه جانبه غربیها را بسیار حسابگرانه تبلیغ و ترویج کرده بود . ولی جوانان خداجو و متدین را هرگز نتوانست بی هویت و لاابالی و سطحی نگر و لذت طلب بار آورد . بی انصافی است که تصور کنیم، همه جوانهای دوره طاغوت، لاابالی و گمراه و غربزده و مدپرست بودند; جوانان هیاتهای مذهبی و گروههای قرآنی و دانشجویان کتابخوان و آگاه دانشگاهی و مدرسه ای و جوانهای کارگزار و دهقان و ... کم نبودند که همان زمان از ترفندهای رژیم مطلع بودند و چشم بسته تسلیم تبلیغات و جو مسموم سیاست بازان گوش به فرمان بیگانگان نمی شدند . آنها حتی ناصح مادران و پدران ناآگاه خود نیز بودند و زودتر از آنها به ندای حق طلبانه امام خمینی (ره) لبیک گفتند . و دیدیم که همان جوانهای پاک فطرت سال 56 و 57 وقتی که اعمال و رفتار خالصانه بزرگسالان و پیران پارسا را عملا مشاهده کردند و بر آنها معلوم شد که رژیم پوشالی شاه، دست نشانده بی چون و چرای اجنبیان است و جز به منافع فامیلی و فردی خود و اعوان و اقوام و اربابانشان به هیچ چیز دیگر نمی اندیشد، در ظرف یک سال، آنچنان متحول و همراه جماعت بزرگسالان حق جو شدند که در 17 شهریور 57 و در جلوی دانشگاهها و در راهپیمائیها و اجتماعات ضد رژیم، صادقانه شرکت کردند و سینه های صافشان را مقابل گلوله های جلادان رژیم سپر ساختند و با خونهای پاک خود، نهال انقلاب را آبیاری کردند . دهها هزار شهید جوان در سالهای 56 و 57 در سراسر ایران، سند سر بلندی و بالندگی جوانهای پاک فطرت و نیکو سیرت دیروزی جامعه ایران است . و اما جوانان امروز; یعنی 14 تا 24 ساله هایی که تولد آنها بعد از طلوع انقلاب اسلامی رخ داده است; دو دسته اند: عده ای از جوانان امروز، به خاطر آن که در خانواده های متدین و آگاه از مسایل جهانی پرورش یافته اند و محیط مدرسه و دایره همسالان و معاشران آنها نیز همفکر و از سنخ خودشان بوده اند; اکثرشان جوانان خوش فکر و منطقی و دوستدار ارزشهای اصیل اسلامی و متعصب به باورها و آداب و رسوم ملی اند . اینان با آنکه بعضی هاشان تحصیل کرده و بیکار هستند و از لحاظ معیشتی و مادی نیز در مضیقه اند، ولی هرگز راضی نمی شوند که به خاطر رسیدن به رفاه و آسایش بیشتر، استقلال و آزادی کشور از دست برود و مثل گذشته، بیگانگان به وسیله مزدوران داخلی خود بر ما حکمرانی کنند . نسلی که مسائل سیاسی را خیلی خوب می فهمد و مستکبران دنیا را می شناسد . جوانانی هوشیار و آگاه به مسائل روز و مطلع از تاریخ جهان . مستعد، متدین، میهن دوست، خداپرست، صاف و بی غش، پر انرژی و امیدوار به آینده ای بهتر، و گاه جلوتر از پدران و مادران، جوانهایی متعادل، مهربان، خلاق، دانشجو و کارگر و طالب علم و دانش، با غیرت و جوانمرد و با همت! دسته ای دیگر از جوانان امروز هم که متاثر از رسانه های تبلیغی ماهواره ها و تجهیزات پیام رسان و سرگرم کننده و افسونگر و پر جاذبه آن سوی مرزها و تحت تاثیر محیط خانوادگی غربزده و اطرافیان اتو کشیده مدپرست و مرفه اند; مجذوب و مفتون ظواهر فریبنده جوامع مدرن غربی شده اند . اینان هویت خویش را از یاد برده و برده بی چون و چرای نسخه های زیست و ایست و شیفته شیوه های زندگانی و حکمرانی قدرتهای استکباری شده اند . اخلاقشان، خودمحوری و لذت جویی از هر طریقی است به همراه رفتار آدمکی و عروسکی و تقلیدواری که به صورت بسته بندی های صوتی و تصویری درقالب دیسکت و CD و نوار وارداتی به رایگان یا خیلی ارزان در اختیارشان قرار گرفته است . کافی نت و کلاس خصوصی موسیقی و باشگاه بیلیارد می روند و به تقلید از بزرگسالان اطراف خود، فارغ از هر درد و غمی، غم دیگران خوردن را کاری عبث و فداکاری را بیهوده و شهادت و دفاع از مرزهای میهن را مرگ مفت می دانند! ! این گروه از جوانهای امروزی با جوانان بی هویت و مسخ شده جامعه قبل از انقلاب و غربزدگان و رفاه طلبان آن روزها، چندان تفاوتی ندارند جز آنکه سرعت و شتاب بیراهه رفتن اینان، بسیار سریع تر از ره گم کردگان دیروز است . و کلام آخر اینکه: بین جوانان جستجوگر و حق جو و آگاه و متعهد و جوانهای سرگردان و گم کرده راه جوانانی هستند که نزدیک و نزدیک تر یا کمی دور و دورتر از گروه اول یا دوم اند . بنده از هیچ کدام از اقشار جوانان عصیانگر یا با ادب و فرمانبر و مبتکر، ناامید نیستم و به هدایت همه آنها کم و بیش امیدوارم . به شرطی که ما بزرگسالان حرف و عملمان «واحد» باشد و بتوانیم الگوی صداقت و تقوا و تلاش و نیکی و آگاهی و معرفت و غیرت و همت برای آنان باشیم . جوانا ره طاعت امروز گیر که فردا نیاید جوانی ز پیر و من هنوز، در پیرانه سر، منتظرم که به یمن دیدار مقدم مهدی موعود (عج) توش و توان جوانی بیابم تا خسران کاهلیهای دیروزین را جبران کنم و نیروی نیکوی جوانی جدید را در طاعت «خدا» و خدمت به خلق به کار گیرم . همه هست آرزویم که ببینم از «تو» رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی؟

منبع:پایگاه حوزه